Przejdź do głównej zawartości

Polecane

Świat Akwilonu. Ziemie Ogona. Białe Twarze. Tom 2 - recenzja

  Seria „Ziemie Ogona” w ramach uniwersum Świata Akwilonu to prawdziwy powiew świeżości wśród tomów, które wciąż bazują na klasycznym, „tolkienowskim” fantasy. Drugi tom, „Białe Twarze”, nie tylko podtrzymuje wysoką jakość serii, ale wręcz przewyższa swojego poprzednika, stając się jeszcze bardziej angażującą i dynamiczną opowieścią. Przenosząc czytelników do tajemniczej, wschodniej krainy Ogonia, twórcy pozwalają nam zanurzyć się w estetyce inspirowanej kulturą afrykańską. To wyjątkowy wybór stylistyczny, który wyróżnia „Ziemie Ogona” na tle pozostałych serii Akwilonu, a jednocześnie wzbogaca świat przedstawiony o nowe perspektywy i motywy. Ta wizualna i kulturowa odmienność sprawia, że cykl ten w moich oczach stał się najciekawszym i ulubionym w całym uniwersum. Główna bohaterka, Itome, to młoda dziewczyna, która nie godzi się na narzucone przez los ograniczenia. Jej charyzmatyczna, buntownicza natura przyciąga uwagę prastarego Władcy Maski, który chce wykorzystać jej determinacj...

Sokół spartański - Conn Iggulden - Rebis



Przedstawienie wydarzeń historycznych w sposób ciekawy i wciągający dla laika to trudne wyzwanie. Podjął się tego Conn Iggulden w swojej książce „Sokół spartański”.

Autor w „Sokole Spartańskim” przedstawia nam historię kampanii księcia Cyrusa przeciwko swojemu bratu - królowi Artakserksesowi. Książę Cyrus był wierny koronie, zarówno gdy Persją władał jego Ojciec, a następnie Artakserkses. Starszy brat jednak zamiast lojalności Cyrusa widział w nim zagrożenie dla jego władzy. Pochopne, kierowane strachem decyzje spowodowały, że to on sam stworzył sobie nowego wroga. Cyrus tworzył armię, w której duże znaczenie mieli cenieni przez niego Spartanie. Wraz z nimi i podległymi mu wojskami perskimi ruszył na króla.

Fabułę powieści można podzielić na dwie główne części. Pierwsza to okres przejścia władzy w ręce Artakserksesa, konflikt z bratem, a następnie potajemne tworzenie armii przez Cyrusa aż do bitwy. Druga część to ucieczka Spartan przed perskimi wojskami i tułaczka Greków na rodzinne ziemie. Rozpoczynając lekturę „Sokoła spartańskiego” spodziewałem się dużego nacisku na opis bitew i wartką akcję. Myliłem się. Autor skupił się bowiem na mozolnym przedstawianiu planu pokonania Artakserksesa, problemach organizacyjnych, konspiracji, trudach podróży czy np. społecznym aspekcie armii. Jest to o dziwo przedstawione w sposób łatwo przyswajalny i mimo wolnego tempa wydarzeń treść nie nudziła. Ciekawe wręcz było poznawanie prowadzenia kampanii wojskowej od tej drugiej strony niż tylko militarna. Kolejnym pozytywnym aspektem jest osadzenie fabuły w wirze wydarzeń historycznych. Możemy poznać historię na nowo, w zupełnie inny sposób, który pozwala nam spojrzeć na wydarzenia z przeszłości w zupełnie inny sposób. Nie mamy tu suchych faktów historycznych, które nie obrazują nam tego co czuli uczestnicy wielkich wypraw i bitew. W tej książce czujemy problemy, zadania, wątpliwości oraz inne odczucia, które mogły towarzyszyć osobom biorącym udział w tych wydarzeniach. Jest to doskonała alternatywa poznawania historii.

Po „Sokole spartańskim” spodziewałem się zupełnie czegoś innego niż to co otrzymałem. Być może miał na to wpływ fakt, że to moje pierwsze spotkanie z twórczością Conn'a Iggulden'a. Lektura tego tytułu na pewno zachęciła mnie do poznania innych jego książek. Trzeba jednak powiedzieć wprost, że do Sokoła trzeba się przygotować i nastawić, że fabuła jest tutaj raczej powolna. Nie jest to wada, ale ktoś kto spodziewał się wartkiej akcji i samych bitew będzie raczej zaskoczony .


Dziękujemy wydawnictwu Rebis za udostępnienie egzemplarza książki do recenzji.

Komentarze

Popularne posty

Łączna liczba wyświetleń