Przejdź do głównej zawartości

Polecane

Chwała klanom. Narady w kiltach - recenzja

  „Chwała klanom. Narady w kiltach” to prosta i szybka gra karciana, w której liczy się spryt i umiejętność planowania. Gracze dokładają karty i żetony, rywalizując o zdobycie jak najlepszych wyników na koniec partii. Zasady są bardzo proste, co czyni ją idealną dla rodzin, młodszych oraz początkujących graczy. Rozgrywka wymaga jednak kombinowania – trzeba uważnie obserwować przeciwników i podejmować ryzyko, by maksymalizować swoje szanse. Ciekawym elementem jest system żetonów, które decydują o przydziale kart na koniec gry. Dzięki temu każda decyzja ma znaczenie, a zabawa jest pełna interakcji. Losowość może czasem utrudnić zadanie, ale daje też okazję do sprytnego manewrowania. Gra jest bardzo ładnie wydana, z klimatycznymi ilustracjami i szkockim akcentem. Niestety, w pudełku jest trochę „powietrza”, ale sama zawartość nadrabia jakością. „Chwała klanom” to świetny wybór na szybkie rozgrywki w gronie rodziny czy znajomych. Jest prosta, dynamiczna i wciągająca – idealna do kolekc...

Dungeons & Dragons. Furia Lodowego Giganta - recenzja



 “Furia Lodowego Giganta”, trzecia odsłona oficjalnej komiksowej serii Dungeons & Dragons autorstwa Jima Zuba, okazuje się bardzo solidnym kawałkiem komiksu; tak samo jak pierwsza część “Legendy Wrót Baldura” (https://www.pokojgeeka.pl/2023/03/recenzja-komiksow-dungeons-dragons.html) “Cieniów Wampira” nie czytałem, więc na ich temat się nie wypowiem, mimo że akcja “Furii” rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie poprzednia seria się zakończyła, przenosząc nas na szczyty Gór Grzbietu Świata – znanego środowiska dla miłośników Forgotten Realms.


Opowieść skupia się na grupie awanturników, na czele z tropicielem Minscem (i jego kosmicznym chomikiem Boo), którzy po ucieczce z Barovii stawiają czoło wyzwaniom w surowym otoczeniu górskiego pasma. Walka o przetrwanie przeradza się w epiczną konfrontację z lodowymi gigantami i białymi smokami w tle (po drodze do pokonania była jeszcze grupa ogrów). Mimo prostoty fabuły, narracja utrzymuje równowagę między akcją a chwilami spokoju, co sprawia, że czytelnik czerpie satysfakcję z lektury.


Stare, dobrze znane postaci powracają w nowej formie, a dialogi błyszczą humorem i życiem, co sugeruje, że Jim Zub świetnie bawił się tworząc te sceny. Nie brakuje także ewolucji postaci, szczególnie w przypadku kapłanki Nerys, która staje się znacznie bardziej fascynującą postacią (moim zdaniem także w projekcie wizualnym ;-)). Nowe twarze, jak smoczy tropiciel Saarvin, również są udane, choć antagonistom brakuje nieco głębi.


Graficznie, seria zyskuje dzięki talentowi Netho Diaza, który zastępuje poprzedniego rysownika. Dynamika ruchu i malownicze pejzaże Gór Grzbietu Świata są imponujące, chociaż nieco można przyczepić się do anatomii postaci. Ogółem rysunki Diaza bardzo mi odpowiadają.
A! Wyłapałem też błąd kolorysty - w ostatniej części Saarvin pojawia się nie z żółtą, ale zieloną skórą, co nie ma żadnego uzasadnienia… Cóż. ;-)


Podsumowując, “Furia Lodowego Giganta” to udany akcyjniak fantasy. Choć może nie dorównuje kultowym “Legendom”, z pewnością jest warte uwagi dla fanów D&D, oferując przyjemną podróż do Zapomnianych Krain… Egmont po raz kolejny zadbał też, by załączyć alternatywne okładki oraz karty postaci do wykorzystania w sesji RPG. Bardzo doceniam i dziękuję wydawnictwu za udostępniony do recenzji tom.


[Współpraca reklamowa] Komiks został przekazany bezzwrotnie w ramach recenzji od wydawnictwa Egmont, Wydawnictwo Egmont nie miało wpływu na kształt mojej opinii. Dziękuję wydawnictwu Egmont za udostępniony do recenzji tom.

Komentarze

Popularne posty

Łączna liczba wyświetleń